Wie tussen Witrijt en Postel de Belgische grens oversteekt, komt erlangs: Dancing Heidelicht. En wie dat op zondagmiddag doet, ziet het naastgelegen grasveld volstaan met auto’s – kentekenplaten uit België en Nederland. Uit de wijde omtrek komt de trits ouderen hierheen. Uit Lommel, uit Oirschot, uit Best. En soms nog verder: uit Breda, Tilburg of Turnhout. Ze komen om te dansen. Want in Heidelicht wordt nog gedanst. Écht gedanst. Foxtrot, wals, jive – dansschooldans. Met meters sanseveria’s voor de ramen, die langzaam beslaan. Want de clientèle mag dan op leeftijd zijn, de sfeer is er broeierig. Wie danst, raakt elkaar aan. En als partners overlijden, scheiden of dementeren, vindt men hier een nieuwe kans op aanraking. Op liefde misschien. Heel Heidelicht is vol van zulke verhalen. (tekst Kees van Unen)